دررفتگی شانه
دررفتگی شانه چیست؟
دررفتگی شانه، که در اصطلاح علمی به آن دررفتگی مفصل گلنوهومرال اطلاق می‌شود، شامل جدا شدن استخوان بازو از قسمت گلنوئید کتف در مفصل گلنوهومرال است. به طور دقیق‌تر، ترک شانه به وضعیتی اشاره دارد که استخوان بازو از حفره فنجانی شکلی که جزء استخوان شانه می‌باشد، جدا شده و برون می‌آید. ترک شانه به معنای جدا شدن یا خروج قسمتی از استخوان شانه از نقطه اتصال آن به استخوان بالایی بازو یا همان کمربند شانه‌ای است. این وضعیت اغلب ناشی از ضربه‌های شدید به شانه است، اما ممکن است به علت بیماری‌های خاصی از جمله آرتروز و پیری نیز ایجاد شود.
شایع‌ترین علل دررفتگی کتف و شانه
از موارد متداولی که باعث دررفتگی شانه می‌شوند، می‌توان به این موارد اشاره کرد:
۱. آسیب ورزشی: دررفتگی کتف و شانه یک آسیب شایع در ورزش‌های تماسی مانند فوتبال و هاکی است. همچنین، در ورزش‌هایی که زمین خوردن احتمالی دارند، نظیر اسکی در سراشیبی، ژیمناستیک و والیبال، این وضعیت رایج است.
۲. حوادث: دررفتگی شانه فقط به ورزش مرتبط نیست بلکه ضربه قوی به شانه در هنگام تصادف وسیله نقلیه نیز می‌تواند منجر به دررفتگی شود.
۳. سقوط: واقعه ناخوشایندی همچون سقوط از روی نردبان یا زمین خوردن بر روی سطح بدون فرش، می‌تواند یکی از دلایل دررفتگی شانه باشد.
علائم در رفتگی شانه چیست؟
رفتگی شانه، همانند بسیاری از آسیب‌ها و ضایعات دیگر، دارای یک سری نشانه‌ها است که به متخصص طب فیزیکی اطلاع می‌دهند.
نشانه‌های شایع در رفتگی شانه عبارتند از:
۱. شانه‌ای که به‌وضوح تغییر شکل داده یا از محل قرار گرفته خارج شده است.
۲. تورم و کبودی در ناحیه شانه.
۳. درد شدید.
۴. ناتوانی در حرکت مفصل.
در در رفتگی شانه ممکن است علائمی همچون بی‌حسی، ضعف یا سوزن‌سوزن‌شدن در ناحیه آسیب‌دیده نزدیک به شانه ایجاد شود. این اتفاق می‌تواند به دلیل درد دست رخ دهد و عضلات شانه احتمالاً به اسپاسم تمایل دارند که می‌تواند درد را افزایش دهد.
نکته مهم این است که دررفتگی ممکن است به صورت جزئی یا کامل رخ دهد. در دررفتگی جزئی، فرد هنوز می‌تواند شانه‌ها را تکان دهد؛ اما احساس درد و ناراحتی دارد. در حالت کامل، مفصل‌ها به‌طور کامل در رفته‌اند و شانه به‌وضوح تغییر شکل داده است، که فعالیت معمول با آن ممکن نیست.
علائم در رفتگی کتف و مفصل شانه در نوزادان و کودکان
رفتگی شانه یکی از شایع‌ترین و بدترین آسیب‌هایی است که در نوزادان اتفاق می‌افتد. علائم معمولاً شامل تورم و درد در ناحیه کتف هستند. گرم شدن شانه‌ها، کبودی و قرمزی، ضعف کودک و مشکل در استفاده یا حرکت ناحیه آسیب‌دیده از نشانه‌های رفتگی شانه در نوزادان و کودکان است.
روش های درمان دررفتگی شانه
دارودرمانی
دارودرمانی یک روش درمانی است که برای بهبود وضعیت دررفتگی شانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، از داروها و مواد دارویی خاصی استفاده می‌شود که به تسکین درد، کاهش التهاب، و افزایش رفع و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کنند.
تمرین درمانی
تمرین درمانی یک رویکرد موثر در درمان دررفتگی شانه است. این تمرینات عمدتاً به منظور تقویت عضلات اطراف مفصل شانه، افزایش انعطاف و پشتیبانی از استحکام مفصل می‌باشند. تمرینات مختلف شامل حرکات کشش، تقویت عضلات دور مچ، و ایجاد ثبات در محل مفصل شانه را شامل می‌شوند. این تمرینات با همکاری فیزیوتراپیست یا متخصص طب فیزیکی انجام می‌شود و به فرد کمک می‌کند تا علاوه بر کاهش درد، قدرت و انعطاف شانه را افزایش دهد و وضعیت عملکردی مفصل را بهبود بخشد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یک روش موثر در درمان دررفتگی شانه است. این روش شامل استفاده از تمرینات مختلف، ماساژ، و تکنیک‌های فیزیکی برای بهبود عملکرد مفصل و تقویت عضلات اطراف آن می‌شود. فیزیوتراپی به تنظیم حرکت‌ها، افزایش انعطاف، و افزایش استحکام عضلات کمک می‌کند. این تکنیک‌ها با همکاری فیزیوتراپیست، بر اساس نوع و شدت دررفتگی شانه تعیین می‌شوند.
جا انداختن
ابتدای اقدامات در موارد دررفتگی شانه، جا انداختن سر استخوان به داخل حفره گلنوئید می‌باشد. این فرآیند به معنای قرار دادن سر استخوان بازو در موقعیت صحیح داخل حفره گلنوئید است. جا انداختن شانه به طور معمول توسط پزشکان با تجربه یا مربیان در داخل زمین ورزشی اجرا می‌شود.
استفاده از بریس شانه
بریس شانه یک ابزار موثر در درمان دررفتگی شانه است. این وسیله که به نام همچنین بند شانه نیز شناخته می‌شود، به منظور حمایت و ثبت موقعیت شانه و بازو در مواقعی از جمله درمان دررفتگی شانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. بریس شانه کمک به جا انداختن سر استخوان بازو در موقعیت صحیح حفره گلنوئید دارد و از حرکات ناصحیح جلوگیری می‌کند.
جهت آشنایی با جزئیات و دیگر موارد مشابه شما میتوانید به صفحه اینستاگرام متخصص طب فیزیکی خانم دکتر شیردل مراجعه کنید.