در شروع اولیه بیماری، علائم اغلب در شب هنگام دراز کشیدن ظاهر می‌شوند و در طول روز تسکین می یابد. با پیشرفت بیشتر بیماری، علائم در طول روز نیز وجود خواهد داشت، به‌ویژه در فعالیت‌های تکراری خاص، مانند هنگام کشیدن نقاشی، تایپ کردن، یا بازی‌های ویدیویی.

در بیماری پیشرفته تر، علائم می تواند ثابت باشد. مشاغل معمولی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال شامل کسانی است که برای مدت طولانی از رایانه استفاده می کنند، کسانی که از تجهیزاتی استفاده می کنند که دارای ارتعاش هستند مانند کارگران ساختمانی، و هر شغل دیگری که نیاز به حرکت مکرر و تکراری دارد.

در حالت کلی سندروم تونل کارپال با توجه به شدت علائمی که فرد تجربه می‌کند، سه حالت کلی دارد:

• CTS خفیف: در این حالت علائم هر از گاهی در فرد ظاهر می‌شوند و گاهی هم ناپدید می‌شوند. اما مسئله اینجاست که فرد مبتلا به صورت محسوسی متوجه کاهش حس لامسه خود می‌شود.
• CTS متوسط: در حالت متوسط این بیماری علائم تقریبا همیشه در فرد وجود دارد. ضعیف شدن قسمت شست دست نیز به صورت محسوسی در فرد احساس می‌شود.
• CTS شدید: در حالت شدید این عارضه علاوه بر این که علائم همواره در فرد وجود دارد، به مرور زمان میزان لامسه نیز کاهش می‌یابد و همچنین ضعف عضلات شست منجر به لاغر شدن آن می‌شود.

اگر سندرم تونل کارپال برای مدت طولانی درمان نشود، می‌تواند منجر به اختلال عملکرد دائمی دست، از جمله از دست دادن حس در انگشتان و ضعف شود. به همین دلیل، تشخیص و درمان به موقع این اختلال مهم است. شما میتوانید برای مشاوره و درمان این بیماری با شماره تماس های زیر با خانم دکتر شیردل در ارتباط باشید.

02188053707

09911207511

 

 

علائم سندرم تونل کارپال ممکن است شامل موارد زیر باشد

• بی حسی، سوزن سوزن شدن، سوزش و درد، عمدتاً در انگشتان شست و اشاره، وسط و حلقه؛ این علائم اغلب فرد را در شب از خواب بیدار می‌کند.
• احساس گهگاهی شوک مانند در انگشتان شست و اشاره، وسط و انگشتری.
• احساس درد یا سوزن سوزن شدن در ساعد و به سمت شانه.
• ضعف در دست، این علامت ممکن است انجام حرکات ظریف مانند بستن دکمه‌های لباس را دشوار کند.
• ناتوانی در نگه داشتن اشیا، به دلیل ضعف، بی حسی، یا از دست دادن حس عمقی (آگاهی از جایی که دست ما در فضا قرار دارد).

در بیشتر موارد، علائم سندرم تونل کارپال به تدریج و بدون وارد شدن آسیب خاص به مچ شروع می‌شود. بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که علائم در ابتدا متناوب است (می‌آید و می‌رود). با این حال، ممکن است به مرور علائم بیشتر رخ دهند یا برای مدت طولانی‌تری ادامه داشته باشند. علائم شبانه بسیار رایج است، زیرا بسیاری از افراد در زمان خواب مچ خود را خم می‌کنند، که ممکن است علائم را از خواب بیدار کند. در طول روز، علائم اغلب هنگام نگه داشتن وسیله‌ای برای مدت طولانی با مچ خم، مانند هنگام استفاده از تلفن، رانندگی یا خواندن کتاب، رخ می‌دهد. بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که حرکت دادن دست‌ها به تسکین علائم کمک می‌کند.

علائم سندرم تونل کارپال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بی حسی، سوزن سوزن شدن، سوزش و درد، عمدتاً در انگشتان شست و اشاره، وسط و حلقه؛ این علائم اغلب فرد را در شب از خواب بیدار می‌کند.
• احساس گهگاهی شوک مانند در انگشتان شست و اشاره، وسط و انگشتری.
• احساس درد یا سوزن سوزن شدن در ساعد و به سمت شانه.
• ضعف در دست، این علامت ممکن است انجام حرکات ظریف مانند بستن دکمه‌های لباس را دشوار کند.
• ناتوانی در نگه داشتن اشیا، به دلیل ضعف، بی حسی، یا از دست دادن حس عمقی (آگاهی از جایی که دست ما در فضا قرار دارد).

در بیشتر موارد، علائم سندرم تونل کارپال به تدریج و بدون وارد شدن آسیب خاص به مچ شروع می‌شود. بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که علائم در ابتدا متناوب است (می‌آید و می‌رود). با این حال، ممکن است به مرور علائم بیشتر رخ دهند یا برای مدت طولانی‌تری ادامه داشته باشند. علائم شبانه بسیار رایج است، زیرا بسیاری از افراد در زمان خواب مچ خود را خم می‌کنند، که ممکن است علائم را از خواب بیدار کند. در طول روز، علائم اغلب هنگام نگه داشتن وسیله‌ای برای مدت طولانی با مچ خم، مانند هنگام استفاده از تلفن، رانندگی یا خواندن کتاب، رخ می‌دهد. بسیاری از افراد متوجه می‌شوند که حرکت دادن دست‌ها به تسکین علائم کمک می‌کند.

راه های تشخیص سندروم تونل کارپال

معاینات بالینی

معاینات بالینی سندروم تونل کارپال به منظور تشخیص و ارزیابی این حالت عصبی مهم است. در این معاینات، متخصص طب فیزیکی از روش‌ها و فرآیندهای مختلفی استفاده می‌کند تا نشانگان و علائم مرتبط با این سندرم را ارزیابی کند.

انجام نوار عصب و عضله (EMG) برای ارزیابی سندروم تونل کارپال یک روش تشخیصی مهم است. در این فرآیند، نوار عصب و EMG به صورت ترکیبی استفاده می‌شوند تا وضعیت عضلات و عصب‌های مرتبط با مچ دست بررسی شود.
در نوار عصب، سیگنال‌های الکتریکی عصب‌ها در طول مسیر آنها اندازه‌گیری می‌شوند. این تست به پزشک اطلاعاتی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد آیا عصب میانی (مدیان) که از سندروم تونل کارپال برخورد مستقیم است، به درستی عملکرد دارد یا نه.

مدیریت و درمان سندروم تونل کارپال شامل روش‌های متنوعی است

1. طب سوزنی: استفاده از تکنیک‌های طب سوزنی به عنوان یکی از راهکارهای درمانی.

2. تقویت عضلات با حرکات کششی: اجرای حرکات کششی برای تقویت عضلات و بهبود وضعیت مچ دست.

3. ماساژ درمانی: اعمال ماساژ به منظور کاهش تنش‌ها و تسکین درد.

4. آتل‌بندی قسمت درگیر: استفاده از آتل‌بند به عنوان یک وسیله پشتیبانی برای قسمت درگیر مچ دست.

5. مصرف ویتامین B6: استفاده از ویتامین B6 به عنوان یک جزء مکمل در درمان سندروم تونل کارپال.

6. فیزیوتراپی و کاردرمانی: آموزش حرکات تحریکی و تصحیحی توسط فیزیوتراپیست.

همچنین، به بیماران توصیه می‌شود تا با اصلاح حرکات تحریک کننده مچ دست، استفاده از ارگونومی مناسب، کاهش فعالیت‌های تکراری و دریافت مشاوره در مورد کاهش وزن و افزایش فعالیت هوازی، به بهبود وضعیت خود کمک کنند. همچنین، مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و در صورت لزوم، درمان ترکیبی با سایر روش‌ها نیز مورد نظر قرار می‌گیرد.

 

با دنبال کردن صفحه اینستاگرام خانم دکتر الهه شیردل، می‌توانید از مطالب آموزنده بیشتری بهره‌مند شوید.