1. • تشخیص بیماری‌ها: EMG به پزشکان امکان می‌دهد تا بیماری‌هایی مانند نوروپاتی، پارالیز، و مشکلات عضلاتی را تشخیص دهند.
   • بررسی تأثیر درمان: برای پیگیری نتایج درمان‌های فیزیوتراپی، داروها، یا جراحی، EMG مورد استفاده قرار می‌گیرد.
   • بررسی عوارض عصبی: در مواردی که عوارضی مانند درد، محدودیت حرکت یا فلج اتفاق افتاده است، EMG به پزشک کمک می‌کند تا علت این مشکلات را مشخص کند.

2. نحوه انجام EMG:

   • نوار عصبی: یک نوار نازک با الکترودهایی که به عضلات وصل می‌شوند. این نوار عصبی اطلاعات الکتریکی تولید شده توسط عصب‌ها را ثبت می‌کند.
   • نوار عضلانی: الکترودهای دیگری که به عضلات متصل می‌شوند و فعالیت الکتریکی عضلات را ثبت می‌کنند.
   • تحریک الکتریکی: در برخی موارد، الکترودها برای ایجاد تحریکات الکتریکی به عصب‌ها یا عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

3. کاربردها و نتایج:

   • نتایج EMG در قالب نمودارها و گزارش‌های الکتروفیزیولوژیکی ارائه می‌شوند.
   • تحلیل الکترودها و نمودارها توسط متخصصین عصب‌فیزیولوژی یا پزشکان فیزیوتراپی صورت می‌گیرد.

4. توجهات نهایی:

   • EMG معمولاً یک روش غیر تهاجمی است و باعث ناراحتی اندکی می‌شود.
   • این روش ممکن است به دلیل علت‌های مختلفی از جمله درد مفاصل، تشنج‌های عضلاتی یا تغییرات در خونرسانی تحت نظر گرفته شود.

EMG یک ابزار قدرتمند در تشخیص و پیگیری اختلالات عصبی و عضلانی است و به پزشکان کمک می‌کند تا راهنمایی دقیق‌تری در مدیریت بیماری‌ها و بهبود علائم فراهم کنند.